အောင်စိုးမင်း (၁၉၇၀ မွေးဖွား)

Lilly Seiler
Translated by Lwin Lwin Mon

English Version of this article

မိတ်ဆက်ခြင်း

၂၀၁၈ ခုနှစ်။ မေလ(၁)ရက်နေ့တွင် မာတိကာအမည်ရှိ ရန်ကုန်မြို့၊ ၃၇ လမ်းအလယ်ဘလောက်တွင် မူရင်း ဆိုင်အစား ဖွင့်လှစ်ပြီး မြန်မာ့ရိုးရာအစားအစာများကို ရောင်းချလျက်ရှိပါသည်။ အထက်ဖေါ်ပြပါ ဓါတ်ပုံရိုက် ထားသည့် ဆိုင်အသစ်တည်ထောင်ခြင်း၊ အထိမ်းအမှတ်အနေနှင့် အတိတ်ပြူတင်းပေါက်ဟု အမည်ရသည့် မြန်မာတိုင်းဆောင်းပါးကို ဆိုင်ထဲတွင် ခင်းကျင်းပြသထားပါသည်။ ထိုဆောင်းပါးသည် တိုင်းပြည်၏ ကိုလိုနီ ခေတ်လက်ရာ အဆောက်အဦးဟောင်းထဲတွင် ခင်းကျင်းပြသထားသည့် ဆိုင်အသေးလေး၏ တစ်စိတ် တစ်ပိုင်းကိုသာ ဖေါ်ပြတိုင်ပါသည်။ မြန်မာနိုင်ငံ၏ စာအုပ်ဟောင်းများအပြင် မဂ္ဂဇင်းများ၊ ရုပ်ရှင်ပိုစတာများ၊ ဆိုရှယ်လစ်ခေတ် အမှတ်သင်္ကေတများကို လာရောက်လည်ပတ်သူ ဧည့်သည်များ တွေ့မြင်နိုင်ပြီး နံရံပေါ်တွင် ချိတ်ဆွဲထားသည့် ခေတ်ပေါ်ပန်းချီကားများ၊ အဝတ်အထည်များ၊ ငွေထည်၊ကြေးထည်လက်ဝတ်ရတနာ များကို ဝယ်ယူနိုင်ပါသည်။ အားလုံးသောပစ္စည်းများမှာ မြန်မာပြည်တွင် ထုတ်လုပ်ထားသောပစ္စည်းများ ဖြစ်ကြပြီး ပိုင်ရှင်အောင်စိုးမင်းကိုယ်တိုင် ဒီဇိုင်းထွင်ထားသည့် အနုပညာလက်ရာများဖြစ်ကြောင်း ဆောင်းပါး တွင် ဖေါ်ပြထားပါသည်။ ဆိုင်အသစ်သို့ လာရောက်သောဧည့်သည်သည် တစ်ခါတစ်ရံတွင် အနုပညာရှင် ကိုယ်တိုင် ဆိုင်အနောက်ဖက်ရှိ အခန်းထဲတွင် လက်ကောက်များ ပြုလုပ်နေသည်ကို တွေ့မြင်နိုင်ပါသည်။

အထ္ထုပတ္တိ

အောင်စိုးမင်းသည် မွေးချင်းညီအစ်ကိုသုံးဦးအနက် တစ်ဦးဖြစ်ပြီး ၁၉၇၀ ခုနှစ်၊ နိုဝင်ဘာလ၊ ဆိုရှယ်လစ် ခေတ်အတွင်း၊ ပုပ္ပါးတောင်အနီးရှိ ရွာငယ်လေးတစ်ရွာဖြစ်သည့် ကျောက်ပန်းတောင်းမြိုံတွင် မွေးဖွားခဲ့ပြီး ၁၉၈၆ ခုနှစ်အထိ ထိုမြို့တွင် ကျောင်းနေထိုင်ရင်း နေထိုင်ခဲ့ပါသည်။ ထိုစဉ်ကာလ ကတည်းက အောင်စိုး မင်းသည် တစ်ချိန်တွင် အနုပညာရှင်တစ်ယောက် ဖြစ်လာရမည်ဟူသည့် သေချာသောရည်မှန်းချက် ထားရှိခဲ့ ပါသည်။ ငယ်စဉ်ကလေးဘဝထဲက သူသည် ကဗျာ၊ ပန်းချီနှင့် စာရေးသားခြင်းများကို အထူးသဖြင့် စိတ်ပါဝင် စားခဲ့ပါသည်။ ဆိုရှယ်လစ်ခေတ်အတွင်း အောင်စိုးမင်းအပါအဝင် မြန်မာပြည်ရှိ မိသာစုအတော်များများမှာ ဘဝရပ်တည်ရေးအတွက် ရုန်းကန်လှုပ်ရှား နေကြရပါသည်။ တိုင်းပြည်၏ စီးပွားရေးကျဆင်းမှုမှာ ၁၉၈၇ ခုနှစ်တွင် အထွဋ်အထိတ်သို့ ရောက်လာခဲ့ပြီး ထိုရလဒ်သည် ဆိုရှယ်လစ်အစိုးရ၏ ချမှတ်ထားသည့် စီးပွားရေး စနစ်ကို တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းအားဖြင့် လိုက်နာဆောင်ရွက်စေခဲ့ပါသည်။ ထို့အပြင် လူငယ်များအနေနှင့် ထိုအချိန် ကာလများတွင် ပညာရေးဆိုင်ရာ အခွင့်အလမ်းများလည်း များများစားစားမရှိသေးပေ။ ထိုအကြောင်းရင်း ကြောင့် အောင်စိုးမင်းအနေနှင့် အင်ဂျင်နီယာဘာရပ်ကို ကျောက်ပန်းတောင်းမြို့အနီး မြန်မာ့ရေနံလုပ်ငန်း၏ အချက်အချာဖြစ်သည့် ချောက်မြို့တွင် ဖွင့်လှစ်ထားသည့် အစိုးရနည်းပညာတက္ကသိုလ်တွင် သင်ကြားခဲ့ ပါသည်။ သူ၏အနုပညာရှင်တစ်ဦးဖြစ်ရေး ရည်မှန်းချက်ကို ဆက်လက်အကောင်အထည်ဖေါ်ရင်း အောင်စိုးမင်းသည် အနုပညာရှင်များ၊ စာအုပ်ရောင်းချသူများ၊ ပညာတတ်သူ အသိဉာဏ်ထွန်းကားသူများနှင့် သူငယ်ချင်းဖြစ်လာခဲ့ရင်း စာအုပ်၊စာပေများကို ဖတ်မှတ်ခြင်း၊ ကိုယ်တိုင်စုဆောင်းခြင်းများ စတင်ပြုလုပ်လာ ခဲ့ပါသည်။ အနုပညာလက်ရာ ပုံစံ အမျိုးမျိုးနှင့် စာအုပ်အမျိုးမျိုး ကျယ်ပြန့်စွာ မရရှိနိုင်အောင် တားမြစ်ထား သည့် ဆိုရှယ်လစ်ခေတ်အစိုးရ၏ တင်းကြပ်သော တည်းဖြတ်မူဝါဒအောက်တွင် ထိုသို့စုဆောင်းခြင်းမှာ လွယ်ကူသော ကိစ္စရပ်မဟုတ်ခဲ့ပါ။

သူစာသင်ကြားနေဆဲ ကာလအတွင်းမှာပင် ၁၉၈၈ ကျောင်းသားလှုပ်ရှားမှု ထွက်ပေါ်လာခဲ့ပြီး ရန်ကုန်မြို့ တွင်းသာမက တစ်ပြည်လုံးအတိုင်းအတာအထိ ကျောင်းသားများ၊ ရဟန်းသံဃာများပါဝင်ကာ စတင် ဆန္ဒပြ ခဲ့ကြပါသည်။ ကျောက်ပန်းတောင်းဒေသအတွင်းမှာပင်လျှင် နိုင်ငံရေး အင်အားစုများစွာ ဖွဲ့စည်းလာခဲ့ ကြပါသည်။ အောင်စိုးမင်းနှင့် သူ၏ညီအကိုများလည်း ပါဝင်ခဲ့ကြပြီး မြေအောက်တော်လှန်ရေးလှုပ်ရှားမှု အဖြစ် ဆိုရှယ်လစ်အစိုးရ၏ ဆိုးဝါးသောနည်းလမ်းများနှင့် မည်သို့ဆန်ကျင့်တော်လှန်ကြမည်ဖြစ်ကြောင်း လူထုကို သတင်းပေးမည့်လက်ကမ်းစာစောင်များ၊ စာရွက်စာတမ်းများကို ဖြန့်ဝေခဲ့ကြပါသည်။ သူတို့သည် လူထုအုံကြွမှု တော်တော်များများနှင့် ဆန္ဒပြပွဲ တော်တော်များများမှာလည်း ပါဝင်ခဲ့ကြပါသည်။ ရှစ်လေးလုံး ပူးသောနေ့တွင် ငယ်ရွယ်သော အောင်စိုးမင်းသည် ဒေသတွင်း ရဲစခန်းရှိ အချုပ်ခန်းတွင် တစ်ညအိပ်ခဲ့ ရပါသည်။

ပထမပိုင်းတွင် သူ့အနနှင့် ထိုလူထုအုံကြွမှုတွင် ပါဝင်ပတ်သက်ခဲ့ခြင်းကြောင့် ပညာဆက်လက် ဆည်းပူးခွင့် ရ၊ မရ မသေချာခဲ့ပေ။ ရှစ်လေးလုံး လူထုအုံကြွမှု အပြီးကာလတစ်လျှောက်တွင် အမျိုးမျိုးသော လူထုအုံကြွမှု များနှင့် အစိုးရ၏ တန်ပြန်ထိန်းချုပ်မှုများကြောင့် ကျောင်းများ မကြာခဏ ပိတ်သောကြောင့် သူ၏ပညာရေး မှာလည်း အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ရပ်တန့်သွားခဲ့ရပြီး ၁၉၉၂ ခုနှစ် ရောက်မှသာ ပြီးဆုံးသွားခဲ့ပါသည်။ ထို့နောက် အောင်စိုးမင်းသည် ၁၉၉၃ ခုနှစ်တွင် ရန်ကုန်မြို့သို့ ပြောင်းရွေ့လာခဲ့ပြီး အင်ဂျင်နီယာတစ်ဦးအဖြစ် အချို့ လုပ်ငန်းငယ်လေးများကို လုပ်ကိုင်ရင်း ဝင်ငွေရှာခဲ့ပါသည်။ သူ၏ဘဝတွင် အရေးကြီးသောကဏ္ဍတစ်ခု ဖြစ်သည့် စာအုပ်ဆိုင်များနှင့် ပုံနှိပ်ထုတ် ဝေရေးဆိုင်ရာ စီးပွားရေးသမားတစ်ဦးအဖြစ် စတင်နိုင်ခဲ့ပါသည်။ ထို့အပြင် စာအုပ်ဆိုင်နှင့် စာကြည့်တိုက် အတော်များများတွင် ပါဝင်လုပ်ဆောင်ရင်း သူသည် ကိုယ်တိုင်စာရေး သားခြင်းနှင့် ပုံနှိပ်ထုတ်ဝေခြင်းများကို ပါဝင်လုပ်ဆောင်လာနိုင်ခဲ့ပါသည်။

၁၉၉၅ ခုနှစ်တွင် အောင်စိုးမင်းသည် ကျောက်ပန်းတောင်မြို့သို့ သူ၏မသားစုကို ကူညီပံ့ပိုးပေးရန် ပြန်လည် ရောက်ခဲ့ရပါသည်။ ထိုစဉ်အချိန်က ဖြစ်ပေါ်နေသည့် နိုင်ငံရေးအခြေအနေနှင့် ဆက်စပ်ပြီး မိသားစုအနေနှင့် ငွေကြေးအခက်အခဲများကို ရုန်းကန်နေရဆဲဖြစ်သောကြောင့် ဖြစ်ပါသည်။ ထိုမြို့ မှာပင် အောင်စိုးမင်း၏ ပထမဆုံးသော စာအုပ်ဆိုင်နှင့် ကျောက်ပန်းတောင်းမြို့၏ ပထမဆုံး စာကြည့်တိုက်ကို နှစ်ပေါင်းသုံးဆယ် ကြာပါမှ စတင်တည်ထောင်နိုင်ခဲ့ပါသည်။ ယခုအချိန်တိုင် ထိုစာအုပ်ဆိုင်နှင့် စာကြည့်တိုက်တို့သည် ဆက်လက်တည်ရှိနေပြီး အောင်စိုးမင်း၏ပူးတွဲ တည်ထောင်သူများအဖြစ် ရှိနေဆဲဖြစ်ပါသည်။ ထိုစဉ်အချိန် ကတည်းက သူ၏ကိုယ်ပိုင် အယူအဆ နှင့်နည်းလမ်းများအရ ထိုသို့ ယဉ်ကျေးမှုဆိုင်ရာ လုပ်ငန်းတစ်ခုကို စတင်ရင်း လုပ်ဆောင် လာခဲ့သည်မှာ အကြိမ်ပေါင်းသုံးဆယ်တိုင် ရှိလာခဲ့ပြီး ဖြစ်ပါသည်။

သူ၏နည်းလမ်းတွင် ပါဝင်ရမည့်အချက်များမှာ – စိတ်ကူးစိတ်သန်းတစ်ခု ရှိရမည်ဖြစ်ပြီး ထိုစိတ်ကူး အပေါ် အခြေခံ၍ရလာသည့် ဗဟုသုတကိုလည်း ပြီးမြောက်အောင် အကောင်အထည် ဖေါ်နိုင်ရမည်ဖြစ်ကာ လူမှု ကွန်ယက်တစ်ခုကိုလည်း တည်ထောင်နိုင်ရပါမည်။ ထို့အပြင် အချို့သောကိစ္စ ရပ်များတွင် လုပ်ငန်းငယ်လေး ဆက်လက်ရပ်တည်နိုင်အောင် လိုအပ်သောငွေကြေး ထောက်ပံ့မှုရရှိရန်လည်း လိုအပ်ပါသည်။ ထိုသို့ လုပ်ဆောင်ရင်း နောက်ပိုင်းတွင် သူသည် ကျောက်ပန်းတောင်း မြို့တွင်သာမကဘဲ ရန်ကုန်မြို့နှင့် မြန်မာနိုင်ရှိ အခြားမြို့များသို့ပါ လုပ်ငန်းများ ဆက်လက် တိုးချဲ့သွားနိုင်ခဲ့ပါသည်။ သူတည်ထောင်သော လုပ်ငန်းနှင့် ပူးတွဲ တည်ထောင်သော လုပ်ငန်းများ၏ နယ်ပယ်များမှာ-စာအုပ်ဆိုင်နှင့် စာကြည့်တိုက်များ၊ ဆံပင်ညှပ်ဆိုင်များ၊ အယ်လ်အီးဒီ မီးအိမ်များ ထုတ်လုပ်သောလုပ်ငန်းများအထိ ကျယ်ဝန်းလာခဲ့ပါသည်။

ကျောက်ပန်းတောင်မြို့တွင် နေထိုင်စဉ်ကာလအတွင်း အောင်စိုးမင်းသည် သူ၏ဇနီးလောင်း၊ ကနေဒီးယန်း လူမျိုးဖြစ်သည့် နန်စီကူနင်းဟမ်နှင့် တွေ့ဆုံခဲ့ပါသည်။ ထိုစဉ်အချိန်က သူမသည် မြန်မာနိုင်ငံတွင် လူထု ကျန်းမာရေးစီမံကိန်း လာရောက်လုပ်ဆောင်နေစဉ် ဖြစ်ပါသည်။ နန်စီသည် မြန်မာနိုင်ငံသို့ အမြဲတမ်းနေ ထိုင်ရန် ပြောင်းရွေ့လာသူဖြစ်သော်လည်း သူမ၏ဗီဇာသက်တမ်းကို သုံးလတစ်ကြိမ် အသစ်ပြန်လည် သက်တမ်းတိုးရန် နိုင်ငံမှ မကြာခဏ ပြန်လည်ထွက်ခွာရပါသည်။ ထိုစဉ်အချိန်ကတည်းက နိုင်ငံခြားသား တစ်ဦးအနေနှင့် မြန်မာနိုင်ငံသားတစ်ဦးဖြစ်နိုင်ရန် မလွယ် ကူပါ။ သူမသည် မြန်မာဘာသာစကားသာမကဘဲ အခြားတိုင်းရင်းသာ ဘာသာစကားဖြစ်သော ရှမ်းဘာသာစကားနှင့် ထိုင်း၊ ပြင်သစ်၊ ဂျာမန်ဘာသာစကား များကိုပါ ပြောဆိုနိုင်သူ တစ်ဦးဖြစ် ပါသည်။ သူမ၏ မြန်မာစစ်အစိုးရအပေါ် ပွင့်လင်းစွာ ဝေဖန်ပြောဆို တတ်မှုကြောင့် အာဏာပိုင်များက သူမ၏အမည်ကို နာမည်ဆိုးစာရင်း သွင်းခြင်းကို ခံထားရပါသည်။ အကျိုးဆက်အနေနှင့် သူမသည် မြန်မာပြည်တွင်းသို့ ဝင်ရောက်ခွင့် မရတော့သောကြောင့် ချင်းမိုင်မြို့၊ ထိုင်းနိုင်ငံတွင် နှစ်အတော်များများ နေထိုင်ခဲ့ရပါသည်။ ထိုမြို့တွင် သူမသည် အနုပညာပြခန်းနှင့် ကော်ဖီဆိုင် တစ်ခုကို တွဲဖက်ဖွင့်လှစ်ရန် စီစဉ်နိုင်ခဲ့ပါသည်။ နန်စီသည် အောင်စိုးမင်းနှင့် ရန်ကုန်မြို့တွင် အလုပ်အတူ တွဲလုပ်ရင်း အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာ ထူထုကျန်းမာရေးကဏ္ဍ စီမံကိန်းအတော်များများတွင် ပါဝင်ဆောင်ရွက် ခဲ့ပါသည်။ ဉပမာအားဖြင့် ၂၀၁၈ ခုနှစ်တွင် သူမသည် ပါကစ္စတန်နိုင်ငံတွင် ကိုးလကြာသွားရောက်နေထိုင်ပြီး ကနေဒီးယန်းအစိုးရ၏ ထောက်ပံ့ပေးမှုဖြင့် စီမံကိန်းတစ်ခုကို လုပ်ဆောင်ခဲ့ပါသည်။

၁၉၉၉ ခုနှစ် အောင်စိုးမင်း ရန်ကုန်မြို့သို့ ပြန်ရောက်လာပြီးနောက် သူနှင့်နန်စီသည် ရန်ကုန်မြို့လယ်၊ ဆိပ်ကမ်းသာလမ်းရှိ ဓါတ်လှေခါးမပါသော ရှစ်လွှာတိုက်ခန်းဟောင်းသို့ ပြောင်းရွှေ့လာခဲ့ ကြပါသည်။ အစပိုင်းတွင် ထိုနေရာကလေးမှာ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းအားဖြင့် သူတို့၏နေထိုင်သော နေရာလေးဖြစ်သကဲ့သို့ အခြားတစ်စိတ်တစ်ပိုင်းအားဖြင့် မြန်မာ့သမိုင်းနှင့်ယဉ်ကျေးမှုကို စိတ်ဝင်စားသူတိုင်းအတွက် ဘဏ္ဍာတိုက်                                           တစ်ခုလည်း ဖြစ်လာခဲ့ပါသည်။ ထိုတိုက်ခန်းလေးတွင် ကြီးမားပြီး အမျိုးအားစုံလင်သည့် မော်ကွန်းဝင် တံဆိပ်ခေါင်းများ၊ အကြွေစေ့များ၊ စာအုပ်များ၊ ပန်းချီများ၊ အခြားသော အနုပညာလက်ရာများ၊ ပို့စကတ်များ၊ သတင်းစာများ၊ စာအုပ်များ၊ သမိုင်းဝင်ဖလင်များ၊ ကိုလိုနီခေတ်မှတ်တမ်းဖိုင်များ၊ ရှေးဟောင်းပစ္စည်းများကို ခင်းကျင်းပြသထားပါသည်။ သူတို့ နှစ်ဦးသည် ထိုနေရာမှစတင်ကာ ယဉ်ကျေးမှုဆိုင်ရာ စီမံကိန်းများကို ရင်းနှီးမြှုပ်နှံ့ခဲ့ကြပါသည်။ များလှစွာသော ထိုပစ္စည်းများသည် သူတို့ဇနှီးမောင်နှံ၏တိုက်ခန်းတွင် ယခုတိုင် ရှိနေဆဲဖြစ်ပြီး အချို့မှာလည်း အခြားနေရာများသို့ ရွှေ့ပြောင်းပြသခဲ့ကြပါသည်။ အချို့မှာမူ ၂၀၁၈ ခုနှစ်တွင် မာတိကာဆိုင်သို့ ပြောင်းရွှေ့ပြသထားပါသည်။

ထိုသို့ ဖရိုဖရဲဖြစ်နေရသည့် မော်ကွန်းတိုက်ကလေးသည် နောင်တွင် ထင်ရှားလာမည့် ရန်ကုန်မြို့၏ သက်ဝင်လှုပ်ရှားပြီး မတူကွဲပြားသည့် သမိုင်းကြောင်းများ၊ ယဉ်ကျေးမှုနှင့် အနုပညာမြင်ကွင်းတို့ စုစည်းရာ ပထမ်ခြေလှမ်းအဖြစ် ပေါ်ထွက်လာခဲ့ပါသည်။ ထိုသို့ ပစ္စည်းများကို စုဆောင်းခြင်းအပြင် အောင်စိုးမင်းသည် ပန်းချီနှင့် ဂီတအနုပညာရှင်၊ ဒါရိုက်တာ၊ စာရေးဆရာနှင့် ထုတ်ဝေသူတစ်ဦးပါ ဖြစ်လာပါသည်။

၂၀၀၈ ခုနှစ်၊ ဩဂုတ်လတွင် သူတို့ဇနီးမောင်နှံသည် ပန်းဆိုးတန်းအနုပညာခန်းမကို စတင်ဖွင့် လှစ်ခဲ့ပြီး အောင်စိုးမင်း၏အပြေအရ-“မြန်မာ့အနုပညာရှင်များ၏ လက်ရာများကို ပြည်တွင်းပြည်ပ မျက်မှောက်ဈေး ကွက်များတွင် တင်ပြနိုင်စေရန် ထောက်ပံ့စီစဉ်ပေးလို သောကြောင့်” ဖြစ်ပါသည်။ ဤအနုပညာနေရာ လေးတွင် မြန်မာ့ပန်းချီပညာ ရှင်များ၏ ပန်းချီကားပေါင်း(၂၀၀)ကျော် ခင်းကျင်းပြသထားပါသည်။ အများ စုမှာ ခေတ်ပြိုင်လက်ရာများ ဖြစ်ကြသော်လည်း တဖြေးဖြေးလက်ဆင့် ကမ်းလာကြရင်း မော်ကွန်း တိုက်နှင့် အနုပညာခန်းမများအဖြစ် တိုးတက်လာကာ များပြားလှသော ရှေးကျပြီး ရှားပါးသည့်ပန်းချီဆရာကြီးများ ဖြစ်ကြသော ခင်မောင်ရင် သို့မဟုတ် ပန်းချီ ဗဂျီ အောင်စိုး၏ လက်ရာများပါ တွေ့ရှိနိုင်ပါသည်။ အနုပညာ ခန်းမတည်ထောင်ရခြင်း ရည်ရွယ်ချက်မှာ မည်သည့်မြန်မာ့အနုပညာရှင်အတွက်ကိုမဆို သူတို့၏အနုပညာ လက်ရာများကို ခင်းကျင်းပြသပြီး ရောင်းချနိုင်သည့် အခွင့်အရေးရရှိစေရန် ထောက်ပံ့ပေးနိုင်သော နေရာလေး တစ်ခု ဖြစ်စေချင်သောကြောင့် ဖြစ်ပါသည်။

လူမှုရေးနှင့် ယဉ်ကျေးမှုဆိုင်ရာ စွန့်ဦးတီထွင်လုပ်ကိုင်ခြင်း

ဆိုရှယ်လစ်ခေတ်တွင် မွေးဖွားလာသူဖြစ်သော အောင်စိုမင်းသည် ခေါင်းဆောင်ကဏ္ဍမဟုတ်သော်လည်း တိုင်းပြည်၏ကျော်ကြားသည် ၁၉၈၈ လူထုအုံကြွမှုတွင် ပါဝင်ခဲ့ပြီး တိုင်းပြည်အနေနှင့် နောက်ထပ်စစ်အာ ဏာရှင် အုပ်ချုပ်မှုအောက်သို့ ကျရောက်နေသည်ကို မြင်ရသောကြောင့် တိုးတက်လာသည့် သူ၏စိတ်ကူး စိတ်သန်းတို့ကို သက်ဝင်လှုပ်ရှားလာသည့် နိုင်ငံရေးယဉ်ကျေးမှုများတွင် ဖြန့်ဝေရင်း ဒီမိုကရေစီအစိုးရ၏ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းဖြစ်သည့် အောက်ခြေမှ အထက်သို့တင်ပြသည့် အပြအမူမျိုးကိုလည်း ထောက်ပံ့ကူညီ ပေးလျက် ရှိပါသည်။ သူ၏အမြင်အရ လေးစားအပ်သည့် အစိုးရ၏မူဝါဒ သဘောတရားအစား အမျိုးမျိုးသော သွင်ပြင်ဖြင့်ရှိနေသော တိုင်းပြည်၏သမိုင်းကို သတိမူလျက် တိုင်းပြည်၏တည်ငြိမ်သော လူ့အဖွဲ့အစည်းကို အားထားစေချင်ပါသည်။ ဤသို့ ပြုလုပ်ခြင်းမှာ အလှမ်းကျယ်သော စီမံကိန်းဖြစ်ပြီ မြန်မာနိုင်ငံအနေနှင့် အောင်မြင်ရန် မဖြစ်နိုင်မှန်း အောင်စိုးမင်းအနေနှင့်သိသော်လည်း ဤစိတ်ကူးမီးဖွားလေးကို စုဆောင်းသည့် ပစ္စည်းများအတွက် အဆောက်အဦး တည်ဆောက်ခဲ့ရင်း ယခုအခါ တိုင်းပြည်၏အကြီးများဆုံး ကိုယ်ပိုင်မော် ကွန်းတိုက် ဖြစ်လာခဲ့ပြီး လူထု၏စိတ်ဝင်စားမှုများကို ထောက်ပံ့ပေးနိုင်ရန် ရည်ရွယ်ပါသည်။

အထက်ဖော်ပြပါ အောင်စိုးမင်း၏ စိတ်ကူးဖြစ်သည့် စွန့်ဦးတီထွင်ခြင်း စံနမူနာအရ အချို့သော တိုးတက်ဖွံ့ ဖြိုးရေးလုပ်ငန်းများကို အဓိကအားဖြင့် သူငယ်ချင်းမိတ်တွေများ၊ မိသားစုဝင်များအကြားတွင် အကောင် အထည်ဖေါ် လုပ်ဆောင်ခဲ့သော်လည်း လူများက သူ့အား သူတို့၏ပြဿနာများနှင့် စိတ်ကူးများကို ဆွေးနွေး တိုင်ပင်ပြီး အကြံဉာဏ်တောင်းခံကြကြောင်း တွေ့ရပါသည်။ ဤစီမံကိန်းဆိုင်ရာစိတ်ကူး တဖြေးဖြေး ကြီးထွားလာသကဲ့သို့ သူ၏ကိုယ်ပိုင်ရပ် တည်မှုနှင့် အခြေခိုင်စေရန် ဖြစ်လာခဲ့ပြီး အခြားသောသူများ သည်လည်း သူတို့နည်းသူတို့ဟန်နှင့် ယုံကြည်ချက် ရှိရှိ ဆက်လက်အကောင်အထည်ဖေါ်လျက် ရှိသောကောင့် ထိုလုပ်ငန်းမှ အောင်စိုးမင်းအနေနှင့် တဖြေးဖြေး ဆုတ်ခွာစေပါသည်။  ဤအတွေးအခေါ်ကို ကောင်းကောင်း အဖြေရှာ မရပေ။ အကြောင်းမှာ သူ့အနေနှင့် တစ်ဦးဦးလိုချင်သော ငွေကို ထောက်ပံ့ပေးနိုင်သော်လည်း သူသတိမူမိသည်မှာ အချို့သော စီးပွားရေးလုပ်ငန်းများကို သူသည် ကျပ်ငွေ ၅၀၀ ထက်မပိုသော ငွေဖြင့် စတင်နိုင်ခဲ့သောကြောင့် ဖြစ်ပါသည်။ သို့သော်လည်း အောင်စိုးမင်းသည် ထိုသို့ စွန့်ဦးတီထွင်လုပ်ကိုင်ရန် ထိုစဉ်က လုံလောက်သော သတ္တိရှိဲ့သောကြောင့် ဖြစ်နိုင်ပါသည်။

သို့ပါသော်လည်း အချို့သောအခြေခံစီးပွားရေး လုပ်ငန်းများဖြစ်သည့် ပန်းဆိုးတန်းနှစ်နေရာရှိ လုပ်ငန်းမျိုးတွင် သူနှင့်နန်စီတို့၏ တိုက်ရိုက်လမ်းညွှန်မှုအောက်တွင် ရှိနေဆဲဖြစ်ပါသည်။ အနုပညာ ပြခန်းများသည် မြန်မာနိုင်ငံတွင် ရှည်ကြာသော ရိုးရာဓလေ့များအောက်တွင် ရှိနေခဲ့ပြီး တင်းကြပ်သောတည်းဖြတ်ခြင်း မူဝါဒများကြောင့် အတိတ်တွင် ပြသခဲ့သော အနုပညာလက်ရာ များသည် ရိုးရာစစ်စစ်များသာ ပြသတိုင်ခဲ့ပြီး ခေတ်သစ်အနုပညာလက်ရာများက ပြသနိုင်ခြင်းမှာ ကာလကြာရှည်စွာ မဖြစ်နိုင်သလောက် ဖြစ်ခဲ့ရပါသည်။  ပြသမည့် အနုပညာလုပ်ငန်းအားလုံးသည် အစိုးရ၏ တရားဝင်စီစစ် စစ်ဆေးပြီးမှ ပြုလုပ်နိုင်သောကြောင့် ဖြစ်ပါသည်။ ထိုသို့ ပြုလုပ်ရခြင်း၏ အကျိုးရလဒ်မှာ ခင်းကျင်းပြသမည့် အနုပညာလက်ရာ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း မကျန် အစိုးရ၏အာဘော်အောက်တွင် ပြသရပြီး အနောက်တိုင်း ယဉ်ကျေးမှုကို ခင်းကျင်းပြသခြင်းကို သူများနှင့်မတူဘဲ တစ်မူထူးသောသူအဖြစ် ထင်မြင်ယူဆခံ ရပါသည်။ ၂၀၀၈ ခုနှစ်တွင် ပန်းဆိုးတန်း အနုပညာ ပြခန်းကို ဖွင့်လှစ်ပြီး မကြာခင်မှာပင် တင်းကြပ်သော တည်းဖြတ်ခြင်း မူဝါဒဖြေလျော့ခြင်းကို ခံခဲ့ရပြီး ခေတ်ပြိုင်မြန်မာ့အနုပညာရှင်များ၏ အနုပညာလက်ရာ များက ကျယ်ပြန့်သောအကျယ် အလှမ်းဖြင့် ပြသတိုင်သည့် မြန်မာနိုင်ငံ၏ ပထမဆုံးသော အနုပညာပြခန်း ဖြစ်လာခဲ့ပါသည်။

အောင်စိုးမင်း၏ ပြောကြားချက်အရ-အနုပညာပြခန်းနှင့် မော်ကွန်းတိုက်နှစ်ခုစလုံးတွင် သူ၏ ကိုယ်ပိုင် အဓိပ္ပါယ်ဖြင့် ဖွင့်ဆိုထားသော ရှစ်လေးလုံးမှ ထွက်ပေါ်လာသည့် လွတ်လပ်သောအနု ပညာ၊ လွတ်လပ်ခြင်း၊ ခံစားမှုရသပေါ်လွင်စေခြင်းစသည့် စိတ်ကူးစိတ်သန်းများကို ဆက်လက်ကြိုးစားလုပ်ဆောင်ခဲ့ပြီး အတွေး အခေါ် အမျှော်အမြင်နှင့် ဆန်းသစ်တီထွင်နိုင်သော လူ့အဖွဲ့အစည်း တစ်ခု ထွက်ပေါ်လာအောင် ပါဝင်လှုပ်ရှား ဆောင်ရွက်လျက်ရကာ ဆက်လက်တည်တန့်ခိုင်မြဲစွာ ရပ်တည်နိုင်အောင် ကြိုးစားကူညီထောက်ပံ့ တည်ဆောက်ပေးလျက် ရှိပါသည်။ သူကိုယ်တိုင်လည်း ဆက်လက်၍ ပန်းချီရေးဆွဲခြင်း၊ ပန်းပုထုခြင်း၊ ကဗျာရေးသားခြင်း၊ ရုပ်ရှင်ဇာတ်ညွှန်းရေးသားခြင်း၊ တေးဂီတရေးသားခြင်းနှင့် ထုတ်လုပ်ခြင်း၊ ထူးခြားသည့် ရုပ်ရှင်ဇာတ်ကားရှည်များကို ရိုက်ကူးခြင်း စသည်တို့တွင် ပါဝင်လျက်ရှိနေပါသည်။

သူ၏များစွာသော ကိုယ်ကျိုးမငဲ့သည့် လှုပ်ရှားမှုများအပြင် အောင်စိုးမင်းနှင့်သူ၏ဇနီးတို့သည် စွန့်ဦးတီထွင် လုပ်ငန်းများအတွက် သိသာထင်ရှားစွာ ကူညီခဲ့ကြပါသည်။ သူတို့သည် အငယ်စားလုပ်ငန်းအဖွဲ့အစည်း တစ်ခုကို တည်ထောင်ပြီး ရန်ကုန်မြို့၏ အပြင်ဖက်နှင့် မြို့တွင်းတို့တွင် ပိုမိုကျယ်ပြန့်သော ကွန်ယက် တစ်ခုကို စီစဉ်ခဲ့ပါသည်။ သူသည် ငွေရေးကြေးရေးအကြောင်း ပြောဆိုခြင်းကို မနှစ်သက်ဘဲ သူ၏စိတ်ကူး စိတ်သန်းများအားလုံးသည် ငွေကြေးမတည်ပေး သကဲ့သို့ဖြစ်ကြောင်းနှင့် လူတစ်ဦးတစ်ယောက်အနေနှင့် အချို့သော ငွေကြေးများသည် သူတည်ထောင်ထားသည့် မတူကွဲပြားသည့် စွန့်စားလုပ်ကိုင်ခြင်းများမှ လာကြောင်း ယူဆနိုင်ပြီး တစ်ချို့သောကိစ္စရပ်များတွင်မူ နောက်ပိုင်းတွင် သူဆုတ်ခွာခဲ့ပါသည်။ အောင်စိုး မင်းသည် အရေးကြီးသည့် ရှာဖွေစုဆောင်သူနှင့် အနုပညာရှင်နှစ်မျိုးလုံးတွင် ပါဝင်နေဟန်ရှိပြီး သူ၏စိတ်ကူး စိတ်သန်းများမှ ယဉ်ကျေးမှုဆင်ရာ မြင်ကွင်းများနှင့် အတွေးအခေါ်များ ပေါ်ထွက်လာပြီး ရန်ကုန်မြို့တွင် သာမက မြန်မာတစ်နိုင်ငံလုံးကိုပါ ဖြန့်ဝေလျက်ရှိကာ လိမ္မာပါးနပ်သော စီးပွားရေးလုပ်ငန်းရှင်တစ်ဦးလည်း ဖြစ်ပါသည်။ သူသည် ပြိုင်စံရှားသည့် အခွင့်အရေးများကို မည်သို့မည်ပုံသုံးရန် သိရှိနားလည်ပြီး မြန်မာနိုင်ငံ၏ အတိတ်နှင့် မျက်မှောက်ခေတ်ကာလများကို တင်ပြနိုင်သူလည်း ဖြစ်ပါသည်။

ယဉ်ကျေးမှုချင်း ဖလှယ်ခြင်း

ယခုအခါ ပန်းဆိုးတန်း အနုပညာခန်းမသည် ပြောင်းလဲတိုးတက်လျက်ရှိပြီး မြန်မာ့အနုပညာ ရှင်များ၊ အတွေး အခေါ်ရှင်များနှင့် နိုင်ငံခြားသားများ၊ ခရီးသွားဧည့်သည်များ၊ ကျွမ်းကျင်ပညာရှင်များ တွေ့ဆုံကြရာနေရာ လေးတစ်ခု ဖြစ်လာခဲ့ပါသည်။ ထိုသို့ ပြောင်းလဲတိုးတက်လာရခြင်း၏ အကြောင်းရင်းတစ်ခုမှာ အပတ်စဉ်အ င်္ဂါနေ့ညတိုင်း နန်စီနှင့် အောင်စိုးမင်းတို့ ကြီးမှုးကျင်းပလျက်ရှိသော ပါတီပွဲများလည်း ပါဝင်ပါသည်။ ထိုပါတီ ပွဲများတွင် နိုင်ငံခြားသားများနှင့ မြန်မာများ သောက်ကြစားကြရင်း တွေ့ဆုံစကားစမြည် ပြောခွင့်ရကြ ပါသည်။ လျှင်မြန်သော အရှိန်အဟုန်နှင့် ထိုသတ်မှတ် ဆုံရပ်ကလေးသည် ရန်ကုန်မြို့လုံးသို့ ထင်ရှား ကျော်ကြား လာပါတော့သည်။ ထိုရိုးရာ ဓလေ့လေးသည် ၂၀၁၈ ခုနှစ်တွင် ရပ်ဆိုင်းလိုက်သော်လည်း စီမံကိန်း ဒီဇိုင်နာ၏ နောက်ထပ် ရွှေ့ရှားမှုလက္ခဏာရပ် ဖြစ်ပေါ်လာပါတော့သည်။

အောင်စိုးမင်းနှင့် နန်စီကူနင်းဟမ်တို့၏ ယဉ်ကျေးမှုဖလှယ်ခြင်း အထူးနည်းလမ်းများအဖြစ် ပန်းဆိုးတန်းရှိ နေရာနှစ်နေရာစလုံးကို တည်ထောင်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ဤနေရာများမှ ခင်းကျင်း ပြသထားသည့် အဖြစ် အပျက် အကြောင်းအရာများကို လူမှုကွန်ယက်ဖြစ်သည့် ဖေ့စ်ဘုတ်နှင့် အခြားသတင်းမီဒီယာများမှတစ်ဆင့် သိရှိပြီး လာရောက်ကြည့်ရှုကြသည့် လူများသည် မြန်မာ့ သမိုင်းကြောင်း၊ မျက်မှောက်ရေးရာ ကိစ္စရပ်များ၊ အနုပညာရှင်များအကြောင်း တို့နှင့်ပတ်သက်၍ သတင်းအချက်အလက်များနှင့် ရှင်းလင်းတင်ပြချက်များကို သိရှိခွင့် ရနိုင်မည်ဖြစ်ပါသည်။ ထင်ရှားသည့် အနောက်တိုင်းသိပ္ပံပညာရှင် အတော်များများသည် မြန်မာနိုင်ငံ နှင့်ပတ်သက်ပြီး ပြုလုပ်သော သုတေသနများတွင် ပန်းဆိုးတန်းမြင်ကွင်းအကြောင်း ဆွေးနွေးပြောဆိုကြမြဲ ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ပြင် နန်စီနှင့်အောင်စိုးမင်းတို့သည် အင်္ဂလိပ်-မြန်မာအဘိဓာန်ကို ထုတ်ဝေခဲ့ပြီး မြန်မာ စကားလုံး တစ်လုံးတိုင်းကို အသံထွက်နိုင်စေရန် သီးခြားကဏ္ဍတစ်ရပ်ပါ ထည့်သွင်းဖော်ပြ ထားပါသည်။ ထပ်မံ၍ အပတ်စဉ်တွေ့ဆုံပွဲများတွင် မြန်မာဘာသာစကားကို လေ့ကျင့်သင်ကြားပေးပြီး နန်စီကိုယ်တိုင် အစပြုကာ သူမမြို့တွင်း ရှိချိန်များတွင် ပါဝင်ခဲ့ပါသည်။ ထိုတွေ့ဆုံပွဲများသည် အောင်စိုးမင်း၏ ကူညီ ထောက်ပံ့မှုဖြင့် အတွင်းဝန်ရုံး အဆောက်အဦးအနီး၊ ဘိုကလေးဈေးလမ်းပေါ်တွင် နောက်ထပ် တည်ထောင် ထားသည့် ပန်သူရိယယဉ်ကျေးမှုပြခန်းတွင် ကျင်းပလျက်ရှိပြီး နိုင်ငံခြား သားများမကြာခဏ လာရောက်လေ့ ရှိကြကာ အစားအစာများ၊ အနုပညာလက်ရာများ၊ သမိုင်းဝင်ဓာတ်ပုံများနှင့် ပန်းချီကားများကိုလည်း ခင်းကျင်း ပြသထားပါသည်။ နောက်ထပ် ပြောင်းလဲလွယ်သော စွန့်စားလုပ်ကိုင်သည့် လုပ်ငန်းသစ်တစ်ခုကို ယဉ်ကျေးမှုနှင့် လူမှုရေးဆိုင်ရာ တက်ကြွလှုပ်ရှားသူ၊ အနုပညာရှင်နှင့် စီးပွားရေးလုပ်ငန်းရှင်စသူတို့၏ လမ်းညွှန်မှုအောက်တွင် ဖွင့်လှစ်ကာ ၂၀၁၉ ခုနှစ် အစောပိုင်းကာလများတွင် ပန်းဆိုးတန်းမြင်ကွင်းကို အနု ပညာကော်ဖီဆိုင်အဖြစ် ပုံစံပြောင်းပြီး အစားအသောက်များကို ရောင်းချပေးနေပါသည်။ ၃၇ လမ်း စားသောက်ဆိုင်မှ ထိုင်ခုံများနှင့် စားပွဲများကိုလည်း ပြောင်းရွှေ့ပြီး ယခုအခါ မာတိကာအမည်ရှိ အနုပညာနှင့် စာအုပ်ဆိုင်အဖြစ် ပြောင်းလဲဖွင့်လှစ်ထားပါသည်။

အကဲဖြတ်ခြင်း

အောင်စိုးမင်းနှင့်ပတ်သက်၍ ယခုအခါ တစ်စုံတစ်ရာ ကောက်ချက်ချအကဲဖြတ်ရန် မဖြစ်နိုင်သေးပါ။ ရိုးရှင်းစွာ ပြောရလျှင် ယခုတိုင် လုံးလုံးလျားလျား မပြီးပြတ်သေးသောကြောင့် ဖြစ်ပါသည်။ မြန်မာအမျိုးသား အများစု ကဲ့သို့ပင် သူသည် ထူးချွန်သောပါရမီများစွာ ရှိသောအမျိုးသား တစ်ဦးဖြစ်ပြီး ဗုဒ္ဓဘာသာ၏အမြင့်ဆုံး ကုသိုလ် ကောင်းမှုဖြစ်သည့် ဒါနပါရမီကို သူ့နည်းသူ့ဟန်ဖြင့် တင်ဆက်ပြသနိုင်သူတစ်ဦးသာ ဖြစ်ပါတော့သည်။

ကိုးကားချက်များ

ဤအတ္ထုပတ္တိသည် စာရေးသူ ပန်းဆိုးတန်း ပန်းချီပြခန်းနှင့် ပန်းဆိုးတန်းမြင်ကွင်းတို့တွင် အလုပ်သင်အဖြစ် လုပ်ဆောင်နေစဉ် အောင်စိုးမင်းနှင့် တွေ့ဆုံမေးမြန်းခဲ့ခြင်းနှင့် ၂၀၁၆ ခုနှစ် နောက်ပိုင်းနှင့် ၂၀၁၇ ခုနှစ် အစောပိုင်းကာလများတွင် သူအားသိသူတို့၏ သတင်းပေးချက်များ အပေါ် အခြေခံ၍ ကိုးကားရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။

အခြားကိုးကားချက်များကို အောက်ဖော်ပြပါ လင့်ခ်များတွင် ဝင်ရောက်ကြည့်ရှုနိုင်ပါသည်။

https://www.mmtimes.com/news/something-everyone-myanmar-matika.html (accessed 25.2.2019).